deltatravel

سفر به کردستان کوهستانی همیشه لذت بخش است. زمستانش که مأوای سرد گردها و برف پیماهاست، تابستانش با آن همه زیبایی بی نظیر برای سفر های خانوادگی جان می‌دهد و بهار و پاییزش هم که تابلوی نقاشی است. آب و هوای فرح بخش و مطلوب کردستان همه وقت سال شما را برای رفتن به این استان دیدنی ترغیب می‌کند. همانطور که جاهای دیدنی کردستان هم شما را اقناع می‌کند تا همه این سرزمین خوش آب و هوا را بگردید.

از این روست که امروز با مجله گردشگری مان سفری داریم به این استان تا ببینیم در جای جای آن چه خبر است. به غیر از شهر سنندج که مرکز استان است و پر است از جاذبه های گردشگری، دیگر مناطق کردستان را هم سر میزنیم تا سفر گردشگری مان را کامل کنیم. با مجله دلتا همراه شوید.

• بازار سنندج

  دو بازار بزرگ در شهر سنندج و جود دارد. به نام‌ های بازار قدیمی و بازار سرتپوله. بازار قدیمی را تقریباً شبیه میدان نقش جهان اصفهان ساخته‌اند که به دو بخش شمالی و جنوبی تقسیم می‌شود. چهار دروازه داشته که اکنون فقط سه تا از آن ها باقی است. تاریخ ساخت بازار سنندج به سال ۱۰۴۶ می رسد زمانی که شاهان صفوی، سلیمان خان اردلان را والی کردستان کرده بودند.
  این بازار بسیار دیدنی است و اگر دلتان می‌خواهد آن لباس‌های رنگارنگ و محلی کردستان را که شاید بارها  دیده باشید خریداری کنید، حتماً به این بازار سر بزنید. می‌توانید کلی گیوه، روسری های رنگارنگ، کلاه، شال، قالی و گلیم و سقز بخرید و به عنوان سوغاتی با خود بیاورید

• مسجد جامع سنندج

  مسجد جامع سنندج به مسجد دارالاحسان معروف است. یکی از یادگار های دوره قاجار که به دستور امان الله خان در سال ۱۲۲۸ ساخته شده است . شبستانی بزرگ با ۱۲ ستون دارد. حجره‌ هایی در اطراف حیاط این مسجد وجود دارند که با آن کاشی‌ های هفت رنگ دیوار ها، جلوه ای زیبا به این مسجد بخشیده‌اند. یکی از جاهای دیدنی کردستان و سنندج است که همیشه در بازدید از این مسجد، گردشگران خارجی دوربین به دست را در حیاط آن خواهید دید.
  

• عمارت آصف

  در سه دوره تاریخی عمارت آصف را در سنندج ساخته اند. سنگ اول بنا را در دوره صفویه گذاشتند و به عبارتی دوره اول احداث بنا در زمان صفویان بود. در دوره قاجار و پهلوی قسمت‌ های دیگری نیز به آن اضافه شد و بنایی بسیار دیدنی را با حوض بزرگی وسط آن، به وجود آورد. این عمارت برای دید عموم آزاد است و بخشی از آن موزه مردم شناسی است.
  عمارت آصف جذابیت‌ های دیگری نیز دارد که حمام یکی از آن هاست. نقش و نگارهایی بی نظیر هم سراسر عمارت را پر کرده و ممکن است ساعت ها سرگرم تماشای آن شوید.

• عمارت خسرو آباد

  یک عمارت فوق العاده زیبا و با هیبت در بلوار خسرو آباد (شبلی) سنندج قرار گرفته که به نام عمارت خسرو آباد هم معروف است. ستون های بسیار دیدنی در ایوانش دیده می شوند که رنگ غالب آن سفید است. در دروره ای مرکز حکومت خسرو اردلان، والی منصوب در زمان قاجار بوده و از دو قسمت اصلی قصر سلطنتی با ورودی ستون دار وَ باغ خسروآباد که اطراف ۴ خیابان را گرفته، تشکیل شده است. از وسط آن جوی آبی می‌گذرد و مقابل آن هم حوض آب بزرگی قرار گرفته است.
  

• دریاچه زریوار

  شهر مریوان در شمال غربی کردستان است و به خاطر سرسبزی دشت‌ ها و آب و هوای معتدلش بسیار معروف است. بازار معروفی هم دارد که قیمت هایش مناسب است. یکی از جاهای دیدنی کرستان هم در همین مریوان قرار دارد.
  دریاچه زریوار، یا زریبار که قبلاً هم مطلبی با عنوان “مریوان ، یک مشت آب شیرین از دریاچه زریوار” را درباره آن منتشر کردیم و از زیبایی هایش برایتان گفتیم. همچنین راجع به تفریحات منحصر به فرد و آدرس آن هم می توانید از این مطلب کمک بگیرید.
  بزرگترین و زیبا ترین دریاچه آب شیرین غرب ایران است، بیش از ۳۱ نوع پرنده بومی و مهاجر دارد و اطرافش را انواع پیچک‌ ها، درختان سرو و بلوط و نیلوفر آبی پر کرده اند.
  

• اورامانات

  روستای اورامانات در ۶۵ کیلومتری مریوان قرار گرفته و با دره‌ های پر پیچ و خم و رود های متعدد و آن خانه‌ های پلکانی و سنگی به یکی از روستا های شبه ماسوله کردستان تبدیل شده است. چرا که تصاویری که به شما می‌دهد دقیقاً ماسوله گیلان را برایتان تداعی می‌کند.
  در این روستا غیر از زیبایی های طبیعی، زیبایی های بومی و ملی هم به چشم می‌خورد مثل انجام مراسم پیرشالیار که دو بار در سال یکی ۱۵ فرودین ماه و دیگری در اواسط اردیبهشت برگزار می‌شود. یک آیین تاریخی که همراه رقص محلی و دف‌ نوازی است و گردشگران زیادی را به این نقطه می‌کشاند.
  

• پالنگان

  یکی دیگر از جاهای دیدنی کردستان روستای پالنگان است. این روستا هم از ساختار پلکانی بهره برده و زیبایی اش را به رخ گردشگران می‌کشد. از سنندج که به سمت کرمانشاه بروید، به شهر کامیاران می‌رسید و از آنجا باید وارد جاده روستای توبره ریز شوید تا به پالنگان برسید. در منطقه ژاورود واقع شده و باغ ها، چشمه‌ ها و آب گوارای رودخانه تنگی‌ ور آنجا را زیبا تر کرده است.
  سوغاتی بی نظیر هم از این روستا می‌توانید برای خود بخرید. مانند گیوه‌، جاجیم، عسل و انواع میوه های خوش طعم. به علاوه اینجا مراسمی برگزار می‌شود که حضور در آن برایتان جالب خواهد بود. می‌توانید در مطلب “روستای پالنگان کردستان” در همین مجله اطلاعات دیگری نیز راجع به آن کسب کنید.
  

• غار کرفتو

  غاری شگفت‌ انگیز در ۷۰ کیلومتری شهر دیواندره وجود دارد که بسیار بسیار گردشگر پذیر و دیدنی‌است، “غار کرفتو” نام دارد و زیستگاه بشر اولیه بوده است. کرفتو به معنای خورشید است؛ غاری آهکی که گویی به معبد هراکلس نیز معروف است.
  یکی از بزرگترین غار های دست کن و طولانی ترین غار تاریخی ایران است که در ۴ طبقه ساخته شده است. زمین شناسان معتقدند این غار در دوره ای بین  ۱۰۰ تا ۲۰۰ میلیون سال قبل، زیر آب ها پنهان بوده و در اثر بروز خشکسالی، از میان آب سربر آورده است. به علاوه اینکه هنوز هم آب در همه جای غار جریان دارد.
  تماشای دشت‌ های وسیع اطراف از آن بالا، یکی از لذت‌ های وصف‌ نشدنی است. باور نمی‌کنید اگر بگویم این غار پنجره دارد. در ورودی و اتاق و … ! می‌توانید برای آنکه همه چیز را راجع به این غار منحصر به فرد بدانید به مطلب “غار کرفتو ، معبد هراکلس” در همین مجله مراجعه کنید.
  

شهری در جنوب شرقی استان سیستان و بلوچستان واقع شده، که لقب بندر اقیانوسی ایران را دارد. بندر چابهار، که به دلیل آب و هوای بهاری‌ اش به این نام معروف شد. مکانی شگفت‌ انگیز که در گذشته بیشتر برای خرید مورد استقبال قرار می‌گرفت، ولی این روزها بیشتر طبیعت گردان و گردشگران، زیبایی های این منطقه را شناخته و با برگزاری تورهای متعدد جاهای دیدنی چابهار را برای همه دوستداران ایران عیان کرده‌اند. به دلیل محبوبیت زیادی که چابهار پیدا کرده و دیدنی‌های زیادی که دارد، بامجله گردشگری مان امروز سری به این شهر دوست داشتنی و جاذبه های اطراف آن زده ایم و دعوت می کنیم با مجله دلتا همراه باشید.

چابهار

از غروب‌ های دل‌ انگیزی که در چابهار است بگذرید، صخره‌ های تراش خورده آن را که نادیده بگیرید و نمای اقیانوسش را که فراموش کنید، خوب است بدانید با سفر به این شهر زیبا می‌توانید بسیاری از زیبایی های دیگر را ببینید که شاید در هیچ کجای تهران نتوانید نظیرش را بیابید. تنها شهر بندری کشور که می‌توانید نمای اقیانوس هند را از آن تماشا کنید. در کنار دریای عمان و اقیانوس هند واقع شده و از نظر اقتصادی موقعیت خاصی دارد.

چابهار در جنوب شرقی استان سیستان و بلوچستان واقع شده و جاذبه های طبیعی و بناهای تاریخی متعددی دارد. آب و هوای خاص و معتدل آن، باعث شده است تا اصطلاح “چهار بهار” را به آن بدهند و در زمان های مختلف سال می توان به آنجا سفر کرد.

جاهای دیدنی چابهار

• پدیده گل افشان چابهار

  بین دشت کهیر و تنگ، در ۱۰ کیلومتری چابهار سه تپه کوچک گل افشان به ارتفاع ۱۰ تا ۲۰ متر پدید آمده و یکی از جاهای دیدنی چابهار است. مثل آتشفشانی می‌جوشد و از آن گل سرد طوسی رنگی خارج می‌شود. قبلاً مطلب “چابهار و پدیده گل فشان کنارک“ را در همین مجله برایتان به طور مفصل شهر دادیم و می‌توانید با این جاذبه بی نظیر به طور کامل آشنا شوید.  پدیده ای عجیب که در غرب بندر کنارک در شعاعِ ۹۰ کیلو متری، نزدیکیِ روستای کهیر، نرسیده به بندر تنگ واقع شده و وقتی به آن نزدیک می‌شوید صدایی مانند ترکیدن حباب را به وضوح خواهید شنید.
  

• کوه های مینیاتوری چابهار

  کوه های مینیاتوری را در فاصله ۵۰ کیلومتری شهر چابهار به سمت بندر گواتر  یکی دیگر از جاهای دیدنی چابهار خواهید یافت. از شگفتی‌های طبیعت ایران که افراد محلی به آنها کالانی یا آریا می‌گویند. در حوزه شهرستان ساحلی کنارک و روستایی کهیر قرار گرفته و دقیقاً سمت چپ جاده شهر چابهار به بندر گواتر است. کاملاً حس بودن در یک سیاره دیگر را برایتان ممکن می سازد. به رنگ سفید و طوسی است اما اگر در زمان های مختلف روز از آن ها عکس بگیرید متوجه می شوید که تغییر میزان نور، جلوه رنگی آن را نیز تغییر می‌دهد.
  ارتفاع این کوه ها متغیر است. جنس این کوه‌ ها رسوبی است و شکل مخروطی شکل دارند. ترکیب رنگ قرمز و شکل ظاهر آن باعث شده به کوه‌های مریخی معروف شوند. در نزدیکی این کوه‌ها یک کمپ گردشگری وجود دارد و از امکانات مناسبی برخوردار است.
  

• تالاب نیپار

  کوه‌های مینیاتوری را که دیدیم  به دیدن تالاب لیپار می‌رویم. تالاب شگفت‌ انگیز لیپار که به تالاب صورتی چابهار معروف است. در ۱۵ کیلومتری شرق چابهار و در مسیر جاده ساحلی چابهار-گواتر واقع شده و طول آن ۱۴ کیلومتر است. پرندگانی همچون فلامینگو، حواصیل، طاووسکن، تیهو و عقاب دشتی هم در آن زندگی می‌کنند. نزدیک روستای رمین است.
  دلیل صورتی بودن آب این تالاب وجود فیتوپلانکتون های خاص است. یکی دیگر از جذابیت های این دریاچه، درختچه های گزنه و انواع بلوط در آب آن است.
  

• درخت مکرزن یا انجیر معابد

  ممکن است تا به حال نشنیده باشید که شهر های جنوبی درختی دارند به نام درخت انجیر معابد یا درخت مکرزن. چابهار هم از این قاعده دیدنی مستثنی نیست. نوعی درخت بسیار بزرگ که اصل آن متعلق به هند شرقی است و برگ‌ های پهنی دارد. عکاسی کردن از این بخش از جاذبه های دیدنی چابهار بسیار لذت بخش است.

  محلی‌ها به درخت مکرزن یا همان انجیر معابد، کرگ هم می‌گویند. داخلش شیره سفید رنگی جریان دارد و میوه آن هم قابل خوردن است. می‌توانید برای دیدن آن ها به روستاهای رمین، تیس کوپان، ماشی، لیپار و کوپان سر بروید و حسابی عکاسی کنید.
  

• منطقه حفاظت شده گاندو

  رودخانه ای در ۹۰ کیلومتری شرق چابهار جریان دارد که محل زندگی تمساح پوزه کوتاه “گاندو” یا تمساح ایرانی است. از نظرم در سفر به چابهار باید دیدن این منطقه حفاظت شده را در برنامه تان بگنجانید. رودخانه باهوکلات که طول برخی از تمساح هایش به ۴ متر هم می‌رسد. غیر از تمساح ها حیوانات کمیاب دیگری مثل گوزن کوهی هم در گاندو زندگی می‌کنند و قطعاً برایتان جذاب خواهد بود.
  

• روستای درگ و بندر تنگ

  در ۱۷۰ کیلومتری شهر چابهار و در امتداد مسیر سواحل مکران و در فاصله ۱۰ کیلومتری از روستای زرآباد روستای درک قرار گرفته است. از روستاهای  غرب چابهار که در نزدیکی دریا قرار دارند. کویر و دریا را می توان در این منطقه کنار هم دید. یک زمین پوشده از نخل که به کازابلانکای ایران معروف است و می توان گفت دیدن ساحل درک برای گردشگران از واجبات است.
  

• مسجد جامع تیس

  مسجد تیس است هم یکی دیگر از جاهای دیدنی چابهار است که مانند مساجدی که در پاکستان و هندوستان است فقط یک مناره دارد. صحن این مسجد هم بسیار زیباست و حتماً خاطره خوشی از آن همراه خود خواهید آورد به علاوه رنگ سبز و قرمز مناره و گنبدها که بسیار چشم نوازند. درهایی دارد که با شیشه‌ کاری‌ های رنگارنگ پوشانده شده و آن را زیبا تر کرده است.
  

• ساحل بریس

  در اسکله های چابهار می‌توان ماهیگیران را که برای صید به دریا می‌روند یا از آن برمی‌گردند را تماشا کرد. سه اسکله تپس، رمین و بریس از بقیه دیدنی‌ترند. سواحل بریس را با نام بندر صیادی بریس هم می‌شناسند و در ۶۰ کیلومتری چابهار است. از مکان های طبیعی بسیار زیبااست و از جاهای دیدنی چابهار که در امتداد ساحل دریای عمان واقع شده، دیواره های صخره ای دارد که می‌توان از بالای آن مناظر زیبای دریای عمان با آن قایق های ماهی گیری و مرغان دریایی درحال پرواز  را مشاهده کرد.

خور یعنی خورشید. امروز می‌خواهیم به یکی از جاهای دیدنی کرج سر بزنیم و به پیست اسکی خور برویم که مانند همان خورشید هم درخشان است. برف های دست اولِ دست نخورده بی دست انداز دارد و به راحتی می‌توانیم خود را به یک اسکی عالی در حوالی تهران میهمان کنیم. کلی هم امکانات دارد و هر چه شما از یک پیست اسکی انتظار داشته باشید را برایتان برآورده خواهد کرد. به آبشار خور نزدیک است که حتماً بامجله گردشگری مان به آنجا هم در یک مقاله جدا سر خواهیم زد.

در فاصله دو کیلومتری پیست اسکی خور آبشاری بسیار دیدنی وجود دارد که در زمستان ها یخ می‌زند، تصویری بی بدیل می‌آفریند وَ مشتاقان یخ نوردی، سرد گردها و برف پیماها را هر سال با زیبایی اش سیراب می‌کند.

با مجله دلتا همراه باشید.

خور کجاست ؟

یکی از قدیمی‌ ترین روستا های شهر کرج در استان البرز است. بسیار خوش آب‌ و هواست، حدود ۲۰۰۰ سال قدمت دارد و جاذبه های دیدنی بسیاری را در خود و مناطق اطرافش جای داده است. مانند بقعه امامزاده سلیمان با بنایی صفوی، چناری ۸۰۰ ساله در محوطه مسجد جامع، باقی مانده محوطه برج و باروی قلعه خور، گورستانی قدیمی با سنگ‌ های حدود ۷۰۰ ساله و در نهایت آبشار خور که جزو دیدنی ترین و بی نظیر ترین جاذبه های گردشگری آن حساب می‌شود.

برای آنکه با دیگر مقاصد گردشگری کرج آشنا شوید مطلب “جاهای دیدنی کرج” را در همین مجله بخوانید.

پیست اسکی خور

اصل ماجرا اینجاست. این پیست اسکی در ۶۵ کیلومتری تهران است. در مسیر جاده چالوس و در سی کیلومتری شهر کرج. کمی دور تر از سد امیر کبیر واقع شده، آنجا که جلوه گاهی زیبا از طبیعت مقابل چشمانتان قرار خواهد گرفت. ظرفیت ۱۳۰۰ اسکی باز را در روز دارد. با امکاناتی کم نظیری و برای انجام بسیاری از ورزش ها و تفریحات زمستانه و کوهستانی مناسب است.

به دلیل موقعیت پیست‌ های اسکی خور و دیزین در استان البرز و فعالیت های ورزشی که در آن ها انجام می‌شود، نظارت بر این دو پیست هم اکنون زیر نظر تربیت بدنی استان تهران انجام می‌شود.

ارتفاع این پیست به بیش از ۲۸۰۰ متر از سطح دریا می‌رسد. در سال  ۱۳۵۲ به بهره برداری رسیده و امکانات مختلفی نظیر مدرسه اسکی، مسیر کابلی تله اسکی ، رستوران، کافی شاپ، اسنو موبیل، کمپ قله و… را داراست و یکی از مهمترین شاخصه هایش داشتن سیستم تله اسکی مربوط به شرکت پومای فرانسه است.

شلوغ‌ ترین و پر طرفدار ترین بخش مجموعه مخصوص تویوپ سواران است. اما از آنجا که این فعالیت خطراتی دارد، از سوی سازمان تربیت بدنی سر خوردن با تیوپ غیر ایمن و خطرناک اعلام شده و زیر نظر شورای روستای خور اداره می‌شود.

 امکانات پیست اسکی خور

گذشته از آنکه همه پیست های اسکی امکانات مشترکی دارند در برخی از آن ها می‌توان شاخصه هایی برای حضور ورزشکاران را دید؛ در پیست اسکی خور همه آن ها قابل مشاهده است و می‌توانید یک لذت فراموش نشدنی را در مراجعه به این پیست تجربه کنید.

• فاصله کمی تا تهران و شهر کرج دارد.
• دو مسیر ۱۸۵۰ متری و ۳۵۰ متری دار برای اسکی بازان حرفه ای و آماتور.
• دستگاه بالابر آن تله‌اسکی‌ بشقابی‌است
• به دستگاه برف کوب مجهز است.
• رستوران و کافی شاپ دارد.
• اسنومبیل سواری هم در آنجا انجام می‌شود.

• دارای اقامتگاهی زیبااست.
• مربی در پیست اسکی خور به صورت دائم حضور دارد.
• آموزش اسنو برد و اسکی از مبتدی تا حرفه ای انجام می شود.
• مکانی جدا با شیب کم برای تیوپ سواری دارد که در مسیر اسکی بازان نباشد.
• مسیر هایی برای پیاده روی و برف بازی دارد.
• امکان دوچرخه سواری در مسیر های مشخص در زمستان فراهم است.
• مسیر کوهپیمایی برای کوهنوردان آماتور در نظر گرفته شده.
• کمپ کوهستانی برای کوهنوردان حرفه ای و علاقمندان به کمپ زدن در ارتفاعات برگزار شده.
• جاذبه های دیدنی بسیاری در اطراف پیست اسکی خور وجود دارد.

چطور برویم؟

مسیر دسترسی به پیست اسکی خور بسیار آسان است و علائم و نشانه ها راهنمای خوبی برای شماست. برای رسیدن به پیست اسکی خور باید تا کیلومتر ۱۵ جاده کرج-چالوس برانید. قبل از تأسیسات سد امیرکبیر (کرج)، تابلوی خوزنکلا را خواهید دید. حالا باید وارد مسیر فرعی شوید و به سمت شرق رانندگی کنید. تابلوی «پیست اسکی خور» با اسکی بازی که روی آن پریده مقابلتان ظاهر می‌شود.

رسیدن به این پیست راه دیگری هم دارد. به شما گفتم نشانه ها را دنبال کنید، خوب کافی است از پی سواری هایی بروید که چوب های اسکی و یا تیوپ هایشان را روی سقف خودرو بسته اند. شک نکنید که آن ها به پیست اسکی خور می‌رسند.

فقط فراموش نکنید ساعت کار پیست در ایام هفته: ۸:۳۰ تا ۱۳:۰۰ و در ایام تعطیل و پنج‌شنبه و جمعه ۸:۳۰ تا۱۴:۳۰ است.

کشورهای اروپایی معمولاً چشم انداز های بی نظیری از طبیعت را ارائه می‌کنند. همه فصل هایشان عالی است و تابلو هایی از نقاشی های خالق زیبایی ها را می‌توانید در جای جای آن ببینید. یکی از کشور هایی که جاذبه های بسیار دیدنی و مجذوب کننده دارد کشور اتریش است. مقاصد گردشگری دیدنی این کشور هم بسیار متنوع است، به یک نقطه توریستی تبدیل شده و برای مسافرانش شگفت انگیز است. بسیاری از تورهایی که برای کریسمس برگزار شده اند هم، اتریش و چشم انداز ها و جاذبه های تاریخی اش را در سفر خود گنجانده اند.

در این مطلب ازمجله گردشگری مان به کشور اتریش می‌رویم تا تعدادی از جاذبه هایش که در تورها قرار داده شده اند را برایتان بشماریم. با مجله دلتا همراه شوید.

جاهای دیدنی اتریش

کشور اتریش با آب و هوای کوهستانی و مناظر بی نظیری که دارد مأوای گردشگران است. در کنار آن ها مکان های فرهنگی و موزه ها و نگارخانه های مدرن و معماری بسیار چشمگیری هم دارد که در جای جای این کشور پراکنده اند. کشور اتریش قطعاً یکی از مقاصد گردشگری برای تمام فصول است. بهاری زیبا و هوای فرح بخش، تابستان معتدل، پاییز خوش رنگ و زمستان هایی که علی رغم سرمایش به قدری زیباست که نمی‌شود از خیر سفر به آنجا گذشت. باورتان نمی‌شود که بگوییم جمعیت برخی شهر های اتریش کمتر است از جمعیت گردشگران آن.

• شهر وین

  پایتخت کشور اتریش شهر وین و نماد زندگی اروپایی است. با اینکه مکان های مدرنی را در خود جای داده اما نمی‌توان منکر بافت سنتی آن شد. تئاتر های خیابانی، باله، اپرا، نمایش های موزیکال، نگارخانه ها و …نتوانستند جلوه های سنتی این شهر را از بین ببرند. چندین قصر سلطنتی در خود جای داده و موزه های شگفت انگیزی هم دارد. منزل حاکمان هابزبورگ نیز در این شهر قرار دارد و معماری مکان های تاریخی اش بی نظیر است. شهری باشکوه و مهد موسیقی که از نظر فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی به خوبی رشد کرده است.
  

این نوشته یکی از مطالب دانستنی های هیجان انگیز است که می‌خواهد راجع به رسمی با شما صحبت کند که سالیان سال است انجامش را می‌بینید، اما شاید اطلاعات چندانی از آن نداشته باشید. خوبمجله گردشگری مان امروز با شما خواهد گفت که چرا برای آغاز سال نو میلادی کشور هایی که سال جدید را از زمستان آغاز می‌کنند، درختان کاجی را در اندازه های مختلف می‌آورند و به بهترین و زیبا ترین شکل آن را تزئین می‌کنند. درخت کاجی که آن را درخت کریسمس می‌نامند و نمادی جدایی‌ ناپذیر از جشن‌ های  ایام سال نوی میلادی است همچنین آنکه چگونه وارد آیین مسیحیت شده است؟ با مجله دلتا بمانید تا ببنید دلیل اینهمه تزئینات زیبا و پر زرق و برق چیست؟

درخت کریسمس چیست؟

درخت کریسمس، در واقع باید درختی همیشه‌ سبز باشد، بنابراین اغلب هم از نوع کاج یا صنوبر است. با چراغ‌ ها و تزئینات مختلف، گوی های طلایی, عروسک ها و آویزهای کوچک، ستاره، فرشته و دیگر چیزها که به‌ عنوان یکی از مهمترین بخش های جشن‌ کریسمس آذین‌ بندی شده و فرقی هم نمی‌کند درخت تازه قطع‌ شده یا مصنوعی باشد.

درمیدان مدیسون (MADISON SQUARE) نیویورک از سال ۱۹۱۲ درخت بزرگی را تزیین می کنند و کریسمس را جشن می گیرند که همه گردشگران در این تاریخ خود را به آنجا می رسانند تا از نزدیک شاهد این مراسم باشند.

هر چند که معمولاً این درختان به‌ طور سنتی با آیین مسیحیت پیوند خورده اند، اما امروزه استفاده‌ مدرن از آن‌ ها عمدتاً فاقد جنبه‌ های مذهبی است. در بسیاری از خانواده‌ هایی که این سنت را اجرا می‌کنند هدایای خود را در اطراف درخت کریسمس می‌چینند و آن‌ ها را در عید کریسمس و یا صبح روز کریسمس باز می‌کنند و معمولاً جذاب ترین قسمت این جشن برای فرزندان خانواده است.

گاهی حلقه‌ های گل همیشه‌ سبز مزین شده را هم خواهید دید که آن نیز به نوعی همان کاربرد درخت کریسمس را دارد و در اندازه های مختلف روی در خانه ها و فروشگاه ها نصب می‌شود. استفاده از درختان و این حلقه ها نمادی از زندگی ابدی است. البته هنوز هم به صورت دقیق مشخص نیست که از چه تاریخی این سنت رواج یافت؛ اما منابع معتبر تاریخی می‌گویند که ۱۰۰۰ سال پیش اولین بار در بریتانیا از درخت کریسمس استفاده شده و  برخی هم آلمان را به عنوان زادگاه درخت کریسمس می‌شناسند.

در میان اروپاییان امری رایج بود که معتقد بودند درختان همیشه سبز حضور شیاطین و وجود جادوها را باطل می‌کنند و این امر در قالب رسم و رسومات مردم اسکاندیناوی (که با درختان همیشه‌ سبز خانه و انبار خود را در زمستان تزئین می‌‍کردند) به آیین مسیحیت راه یافت.

درخت کریسمس از کجا آمد

برخی تاریخ نگاران معتقدند آنچه امروز از رسم درختان کریسمس می‌بینیم از آلمان غربی آمده است چرا که در یک نمایش محبوب قرون وسطایی در مورد آدم و حوا، از اصلی‌ ترین وسایل صحنه یک «درخت بهشتی» بود. درخت را صنوبر انتخاب کرده بودند، با سیب‌ هایی آویزان از آن که نمادی از باغ عدن محسوب می‌شد. از آنجا به بعد بود که آلمانی‌ ها در ۲۴ دسامبر، روز جشن مذهبی آدم و حوا، یک درخت بهشتی در خانه‌ های خود نصب می‌کردند.

با اضافه شدن درخت کریسمس به آیین مسیحیت، آن‌ ها از این درخت شیرینی آویزان می‌کردند که نمادی از عشای ربانی بود و رفته رفته جای خود را به شمع‌ ها و یک ستاره داد که برایشان نمادی از روشنایی دنیا با تولد مسیح بود.

یوحنا، یکی از رسولان عیسی مسیح، او را در کتابش به «روشنایی جهان» تشبیه کرده‌است.

این رسم تا قرن شانزدهم میلادی، ادامه داشت که درخت همیشه سبز (برای دور کردن شیاطین) و درخت بهشتی با گوی های قرمز(نماد با سیبهای باغ عدن) و ستاره در بالای درخت (نمادی از تولد مسیح) با هم ادغام شدند و درخت کریسمس امروزی با همه این تزئینات به وجود آمد.

ملکه ویکتوریا و درخت کریسمس

تا قرن هجدهم میلادی در آلمان استفاده از درخت کریسمس به‌ طور گسترده ای با ریشه‌ های عمیق آلمانی رواج یافت، و اوایل قرن نوزدهم از سوی شاهزاده آلبرت انگلیسی که در آلمان متولد شده بود در انگلیس معرفی شد و در اواسط این قرن با ملکه ویکتوریا به شهرت رسید. اما درخت کریسمس انگلیسی با اسباب‌ بازی‌ ها و هدایای کوچک، شمع، آب‌نبات، ریسه‌ ها، کیک‌های کوچک  و حلقه‌ های کاغذی تزئین می‌شد.

چندی نگذشت که این درختان از سوی مهاجران آلمانی در اواخر قرن نوزدهم به آمریکای شمالی برده شده و در اوج محبوبیت قرار گرفتند، همچنین در اتریش، سوئیس، لهستان و هلند نیز محبوب شد و در چین و ژاپن توسط مبلغان مذهبی غربی هم معرفی شدند.

انواع درخت کریسمس

در سال ۱۹۳۱ یک کشیش ارتودوکس پیامی منتشر کرد که جایز نیست مسیحیان برای یک جشن جان درختان را بگیرند. پیش از این نظریه، درختان زیادی را داخل کلیساها هم قرار داده و تزئین می‌کردند. مثل کلیسای جامع استراسبورگ فرانسه که درخت بزرگ و معروفی وجود داشت.

همچنین از آنجا که ریشه این رسم را در ادیانی غیر از مسیحیت می‌دانستند و جلوه وجودی ستاره و فرشته بر فراز درخت را قبول نداشتند، سعی می‌کردند با انتشار این بیانیه ها این رسم را فقط به آغاز سال نو محدود کنند تا جِلوی مذهبی شدن آن را بگیرند. در نتیجه همیشه مخالفان و موافق هایی در رابطه با جشن کریسمس و نمادهای آن وجود داشتند مثل روس ها که اغلب با همه این سمبل ها به خصوص درخت کریسمس مخالف بودند.

همه این اختلاف نظرها به عقاید دینی باز می‌گشتند و در این بین عده ای سعی در مرتفع کردن آن را دشتند تا جلوی این جریان گرفته نشود. پس در دهه‌ی ۱۹۳۰، درختان مصنوعی از جنس موهای زبر فرچه‌ ها در ایالات متحده آمریکا ساخته شد و در دهه‌ی ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ تولید انبوه درختان کریسمس از جنس آلومینیوم و پلاستیک PVC به اوج خود رسید. هرچند این عمل باعث شد به‌ خصوص در کشور هایی که تهیه‌ درختان طبیعی بسیار دشوار بود، درختان مصنوعی به آن ها راه پیدا کند و اینگونه بود که تزئین درخت کریسمس در شب آغاز سال نو همه جهان را گرفت.

افسانه ای راجع به درخت کریسمس

مارتین لوتر کشیش آلمانی تبار قرن شانزدهم شبی قبل از آغاز سال نوی میلادی، از یک جنگل زمستانی می گذشت، از لا به لای درختانِ کاج، ستاره های آسمان پیدا بود و زیبایی ژرفی را به وجود آورده بود. این منظره او را بسیار تحت تاثیر قرار داد تا حدی که باعث شد به خانه برود و فرزندانش را هم بیاورد تا این صحنه را ببینند. سپس او خواست صحنه زیبایی که در جنگل دیده بودند را با یک کاج در خانه اش بیافریند. به همین خاطر برخی معتقدند که او پایه گذار اولین درخت کریسمس در دنیاست؛ اما این طرز فکر با مستندهای تاریخی هم خوانی ندارد.

امروز درمجله گردشگری مان می‌خواهیم به یک شهر شلوغ و پر جمعیت برویم. شهری کهن و پر از  نکات برجسته برای گردشگران که سراسرش پر از هنر است ، آن هم هنر های مختلف و متنوع. صنایع دستی بسیار زیبا و بنا های باشکوه، سالن‌ های هنر های نمایشی بی‌‌ شمار وَ غذاهای عالی که هر بخش از آن مزه مخصوص به خودش را دارد. می خواهیم به دهلی برویم اما باید بدانید جاهای دیدنی دهلی به همین ها خلاصه نمی شود؛ بازارهای متعدد و مراکز تجاری هم دارد که یکی از آن ها چاندی چوک (Chandni Chowk) است. با مجله دلتا بمانید.

قلعه سرخ دهلی

قلعه زیبای سرخ (The Red Fort) در سال ۱۶۴۸ ساخته شد و مقر قدرت مغول بود. با دیوار های بلند ماسه سنگی به رنگ قرمز و مساحتی حدود دو کیلومتر که توسط یک خندق محصور شده و ورودی اصلی آن، به سمت لاهور در پاکستان است و به دروازه لاهور مشهور است.

گردشگرانی که از طریق دروازه لاهور، وارد می‌شوند، ابتدا به چاتا چوک، بازار سر پوشیده‌‌ای می‌رسند که متعلق به قرن ۱۷ است و کالا هایی مانند ابریشم، جواهرات، سنگ‌ های قیمتی، ظروف نقره و مواد غذایی را می‌فروشد. داخل قلعه سرخ، زمانی محل اقامت موسیقیدانانی بوده که برای امپراطور می‌‌‌نواختند در نتیجه گالری‌‌‌ های عالی که آلات موسیقی جذابی هم به نمایش گذاشته شده، در آن وجود دارد.

قطب منار دهلی

منار قطب (Qutub Minar) در قرن دوازدهم تکمیل شد. بلند ترین مناره هندوستان است و بسیاری از گردشگران بین‌‌ المللی برای صعود به آن می‌روند. برجی پنج طبقه است، ۷۰ متر ارتفاع دارد و با کنده‌‌ کاری‌‌ های پیچیده به همراه کتیبه‌‌ های قرآنی، مزین شده است. جالب است بدانید سه طبقه اول از سنگ قرمز ساخته شده‌‌ و طبقه چهارم و پنجم با مرمر و ماسه سنگ. در طبقه اول برج هم مسجد کوات الاسلام، قرار گرفته است.

گواردوارای دهلی

گوردوارای بنگلا صاحب (Gurudwara Bangla Sahib) مهم‌‌ ترین عبادتگاه دهلی است. بنایی متعلق به قرن هجدم که در نزدیکی محله “کونات پلیس” دهلی قرار گرفته است. در واقع در نزدیکی مرز دهلی نو و کهنه بنا شده، استخری باشکوه دارد و گنبد و میله پرچم طلای معروف که سوژه عکاسان است. به علاوه ساختمان بزرگ معبد و گالری‌‌ های هنری آن هم از جاهای دیدنی دهلی به شمار می روند.

در کنار این ها یک غذای بسیار عالی که در آشپزخانه بزرگ گوردوارا تهیه شده و بدون هیچ هزینه ای برای گردشگران سرو می‌شود. در آنجا از بازدیدکنندگان می‌‌خواهند موهای خود را بپوشانند و کفش های‌شان را بیرون آورند.

بنای لوتوس یا نیلوفر آبی

معبد لوتوس (The Lotus Temple)  ۹ بخش جانبی و گنبد خیره‌‌ کننده‌ ای در مرکز خود دارد. شاهکار معماری است و از سیمان سفید و سنگ مرمر ساخته شده. اگر کل مجموعه را بنگری شبیه به یک گل نیلوفر آبی به نظر می‌‌رسد. در سال ۱۹۸۶ ساخته شده و در کنار  معبد ایسکن (ISKCON)، از بزرگ‌ترین مجموعه معابد کریشنا به حساب می‌آید.

دروازه هند

دروازه هند (India Gate) طاق سنگی باشکوهی است که شبیه طاق پیروزی پاریس، و از مهمترین جاهای دیدنی دهلی است. یادبودی برای سربازان کشته شده در جنگ جهانی اول و در پای آن یک آتش ابدی نیز قرار داده گرفته است. روی یک پایه از سنگ سرخ رنگ بنا شده و گنبد کاسه‌‌ ای شکلی هم در بالای آن وجود دارد که گاهی با روغن مشتعل پر می‌‌شود.

مسجد جامع دهلی

یکی از بزرگ‌ ترین مساجد هند و آخرین شاهکار معماری شاه جهان، مسجد جامع دهلی ( Jama Masjid) است. دارای سه ورودی، چهار برج زاویه‌ دار و دو مناره با ارتفاع ۴۰ متر که با استفاده از ماسه سنگ قرمز و سنگ مرمر سفید در سال ۱۶۵۸ بنا شده است. دیدن منظره تماشایی دهلی قدیم از مناره جنوبی بسیار لذت بخش است.  از استخر بزرگ مرکزی برای شست‌ و شو قبل از نماز استفاده می‌‌شود. (غیرمسلمان‌ها در طول نماز اجازه ورود به داخل مسجد را ندارند.)

معبد آکشاردهام دهلی

آکشاردهام (Akshardham) در سال ۲۰۰۷ افتتاح شده و جالب اینکه به نظر می‌‌رسد قرن‌‌ ها قدمت دارد. از جاهای دیدنی دهلی است و مملو از کنده‌‌ کاری‌‌ های پیچیده و جذاب و حکاکی‌‌ های غنی از جمله حیوانات، گیاهان، خدایان، رقصنده‌‌ ها و موسیقی دانان که همگی از ماسه سنگ صورتی و مرمر ساخته شده‌اند. ۲۳۴ ستون پر نقش و نگار دارد و حجاری‌‌ های سنگی خیره کننده از فیل‌‌ ها هم، آذین مرکزی مجسمه عظیم سه هزار تنی یکی از این جانوران است.

گاندی اسمیریتی و بنای یادبود مهاتما گاندی

مهاتما گاندی رهبر استقلال هند بود که در دهلی نشانه‌‌ های بی‌شماری از وی را می‌‌ توان یافت. هر کدام از آن ها تبدیل به جاهای دیدنی دهلی شده است و جاذبه های گردشگری. از بهترین‌شان می توان به گاندی اسمیریت (Gandhi Smriti and the Mahatma Gandhi Memorial) یاد بود رهبر شهیر جنبش استقلال هند اشاره کرد.

اینجا همان مکانی است که گاندی در سال ۱۹۴۸ در آن ترور شد. نمایشگاه اشیاء و یادبود های مرتبط با مرگ و زندگی او، اتاقی که در آن مستقر بود، موزه چند رسانه‌‌ای گاندی و دستاورد های او را می‌توانید در این موزه ملاحظه کنید. همچنین در باقی قدم بزنید که گاندی پیش‌‌ تر، زمان زیادی را در آن سپری می‌‌کرده است.

پارک ملی جانورشناسی

یکی از بهترین باغ وحش‌‌ های آسیا، پارک ملی جانور شناسی (National Zoological Park) است که یکی از مهمترین جاهای دیدنی دهلی به شمار می رود. در سال ۱۹۵۹ تأسیس شده و شامل ۱۵۰۰ گونه مختلف از جانوران و پرندگان است که از تمام قاره‌‌ ها از جمله آفریقا، استرالیا و آسیا، گردآوری شده‌‌اند. مانند شامپانزه‌‌ ها، اسب‌‌ های آبی، میمون‌‌ های عنکبوتی، گورخرها، کفتارها، آهو، جگوار و ببر ها. همچنین در بخش خزندگان شاه کبری مرگبار را هم می‌توانید ببینید.

مازندارن یک جاذبه پرطرفدار است. این استان فصل نمی شناسد و هرگاه اراده کنی می‌توانی خود را به آن برسانی و لذتش را ببری. گردشگران زیادی را هم در سفر خواهید دید. کسانی که به دیدن چشمه ها، دریا، جنگل، روستاهای اطراف، دیدنی های جاده، مکان های توریستی و مراتع سرسبزش آمده اند. درست هم هست سفر به این استان روح انسان را جلا می دهد و به دلیل وجود دریا و جنگل های بی نظیرش همیشه و همیشه یکی از مقاصد گردشگران بوده و هست. جاهای دیدنی مازندران به هراز، سوادکوه و کندوان تقسیم می‌شود. سه فرودگاه و خط آهن دارد و صنعت گردشگری را رونق بخشیده است. هر گوشه این استان دوست‌ داشتنی با آن طبیعت و سرسبزی و آرامشی که دارد احساس خوبی به گردشگران و مسافران می‌دهد.

جاهای دیدنی مازندران

معروف ترین جاذبه های این استان که به لحاظ گردشگری اهمیت دارند از شهر ها، دریاچه ها، جنگل ها، روستاها و مناطق بکر تشکیل شده اند که در این مطلب از صفحه گردشگری مان به آن ها می‌پردازیم اما زیبایی بی‌ اندازه‌ طبیعت این استان بیشتر از آن است که بتوان در یک سفر به آن ها پرداخت ولی می‌توانید طبق مسیری که می‌روید و مقصدی که انتخاب می‌کنید به دیگر جاذبه های سر راه هم سر زده و از آن لذت ببرید. با مجله دلتا همراه باشید.

• فریدون کنار

  شهر های ساحلی دریای خزر همچون بابلسر، آمل، محمودآباد و بابل شهرهایی شناخته شده با جاذبه های خاص خود هستند. شهر زیبای فریدون کنار هم در این بین به دلیل قابلیت بندرگاهی خود دارای اهمیت است و علاوه بر ویژگی تجاری، مکان های دیدنی جذاب و توریستی وَ برخورداری از آب و هوای مناسب مقصد بسیاری گردشگران داخلی و خارجی شده است. گونه های مختلفی از پرندگان و پوشش گیاهی بی نظیری دارد. شالیزارها، باغ پرندگان، بازار ماهی فروشی و پارک جنگلی و… از دیگر جاذبه های این شهر است. همچنین اینکه در سفرتان می توانید به تالاب فریدونکنار هم سر بزنید و از دیدنی هایش بهره مند شوید.
  

• دریاچه الیمالات

  تمام خطه شمال ایران، پر است از زیبایی. پرِ از مناظر زیبای نقاشِ جهان. مملوّ از تابلو های رنگارنگی که چهار فصل سال، آرایش مخصوص همان سال را بر چهره دارند. با آن پهنه‌ های آبی گسترده بر فرش زمین که دریاچه الیمالات چمستان فقط یکی از آن‎هااست. یکی دیگر از جاهای دیدنی مازندران که محلی برای گشت و گذار و پیک نیک های خانوادگی است.
  در ۸ کیلومتری نور و در مسیر جاده نور به چمستان، در قسمت جنوبی دوراهی روستای کارگرکلا، گردشگاهی است که دنیایی را رقم زده با مناظر تکرار نشدنی. مناظری از تازگیِ جنگل، سرسبزیِ بیشه‎زاران، تصویری منعکس ‎شده از شکوه آسمان، نور ملایم خورشید و سمفونیِ وصف‌ ناپذیر سکوت. اینجا دریاچه الیمالات است، حتماً به آن سر بزنید.

• دریاچه آویدر

  در نزدیکی جنگل معروف سی‌ سنگان و در ۳۰ کیلومتری شرق نوشهر، دریاچه زیبای آویدر زندگی می‌کند؛ به دلیل احداث یک سد خاکی پدید آمده و توجه بسیاری از طبیعت گردان و گردشگران را به خود جلب کرده است. علاوه بر زیبایی‌ هایی که دارد یک جزیره سبز کوچک نیز در وسط دریاچه خود نمایی می‌کند که جذابیت آن را دوچندان کرده است.
  دریاچه آویدر یک تفرجگاه محبوب و بی‌ نظیر برای گردشگران وَ مقصد یک سفر جذاب و دل‌نشین برای مسافران خواهد بود. علاوه بر این؛ امکاناتی مانند سرویس بهداشتی، بوفه، کافه و رستوران‌های محلی و امکان برپایی پیک‌نیک در این منطقه در نظر گرفته‌شده تا بتوان از طبیعت اطراف این دریاچه در کنار تمام زیبایی‌هایش بهره برد. اما فراموش نشود قبل از رفتن به این مقصد همه وسایل موردنیاز کمپ زنی را همراه خود ببرید.
  

• سی سنگان

  اصلاً فقط شمال ایران است که نمی‌توانیم آب و هوای فرح‌ بخشش را نادیده بگیریم. در تعطیلات سراغش نرویم و در سفر به آن‌جا با آلبومی پر از عکس‌های زیبا برنگردیم. مثلاً فکرش را بکنید تعطیلات باشد و به مازندران رفته باشیم و جنگل سی سنگان را نبینیم. این جنگل میان کوه و دریا قرار گرفته و باعث شده تا چشم انداز ها و مناظر شگفت انگیزی از طبیعت در آن به وجود آید. مکانی دیدنی که از یک سو سرسبزی جنگل و از سوی دیگر آبی دریا را یک جا در اختیار شما می گذارد.
  پارک جنگلی سی سنگان زیبا از شمال به دریای خزر و از جنوب به کوه های البرز می رسد. یکی از مشهور ترین پارک های جنگلی و ساحلی مازندران، با مساحت زیادی از پوشش گیاهی مثل شمشاد ها و درختان بلوط که گاه ارتفاع آن ها به ۱۰ متر نیز می‌رسد با سایه‌ ساری بر کرانه دریای خزر، بهترین و با ارزش‌ ترین پارک‌ های طبیعت‌ گردی ایران با امکانات اقامتی و رفاهی خوب برای رفاه حال گردشگران وَ زیستگاه سنجاب‌ های ایرانی.

  

• مازیچال

  مازیچال یکی از ییلاق های بسیار دیدنی و مشهور در این بهشت خرم است. به قدری دوست داشتنی و دیدنی است که نمی‌توان از کنارش به راحتی گذشت. می‌توانید در مطلب “مازیچال کلاردشت کجاست” حسابی با آن آشنا شوید. در ارتفاع ۲۶۰۰ متری از سطح دریا با چشم اندازی از جنگل های سرسبز در میان دریایی از ابر شناور است. زمستان های سرد، طبیعت درخشانی دارد و تابستان هایش تابلوی نقاشی است.

  در مطلب “مازیچال ؛ آنچه خوبان همه دارند تو یکجا داری.” از کلبه های روستایی، حیوانات اهلی و وحشی، دشت سرسبز، کوهستان و… هم صحبت کردیم و می‌توانید پس از مطالعه آن به مازیچال رویایی سر بزنید.
  

• آبشار آب پری

  آبشار آب ‎پری یا پری رویان و جاده زیبای منتهی به آن یکی از مناطقِ چشم نواز و دیدنی و از جاهای دیدنی مازندران است. آبشار آب پری در کنار جاده قرار گرفته. جاده ای پر پیچ و خم و به اصطلاح رانندگان پیچ-واپیچ که با درختانِ نزدیک به هم و دست نخورده به زیبایی شهره است؛ وَ به دلیل وجود بازار های فصلی همیشه شلوغ است که البته اگر شما برای گشت و گذار آمده‎اید حتماً به این بازار ها هم سری بزنید.
  این منطقه در پنج کیلو متری شهر نور نزدیک شهر رویان واقع شده. اگر از این مسیر بیایید وارد جاده رویان-بلده شوید چیزی حدود ۱۲ کیلومتر، آبشار سمت چپتان مشخص است. منطقه خوش آب و هوایی که گاهی اختلاف دمای آن با شهر رویان به ده درجه سانتی گراد می‌رسد.
  

• روستای فیلبند

  روستای فیلبند ، در استان مازندران واقع شده؛ روستایی شناور در اقیانوسِ ابرها؛ که مرتفع‎ترین روستاهای مازندران محسوب می‎شود. برای رسیدن به فیلبند، باید به جاده هراز بزنید و بعد از طی ۱۰۰ کیلومتر، به فرعی “فیلبند” یا (سنگ چال) برسید. مسیری آسفالت، اما کوهستانی و پر پیچ‎ و خم، با درختان سرسبز و چشمه‎هایی کم ‎و بیش در دسترس، مانند چشمه لار. آنچه بیش از پیش شما را مسحور زیبایی خود می‎کند، این است که شما به راحتی می‎توانید بر فراز ابرها بایستید و حرکت این اقیانوس پهناور را مقابل چشمان‎تان ببینید.

• روستای جواهرده

  یکی از بی‎ نظیر‎ترین ییلاق‎ ها در شمال کشورمان، مازندران، که مقصد بسیاری از گردشگران است، جواهرده رامسر است که به ییلاق جواهرده معروف است. در این روستا هم مانند روستای فیلبند صبح زود و عصرگاهان، تکه ‎ابرهای بازیگوش را خواهید دید که به کوچه‎ ها، مغازه‎ ها و حیاط خانه ‎ها سرک می‎کشند تا در مقابل چشمان گردشگران و مسافران، بخشی از جلال خداوند را به نمایش بگذارند. اگر از آن دسته از طبیعت‎ گردان و گردشگرانی هستید که علاقه ‎مند به دیدن طلوع خورشید هستند، این ‎جا نقطه‎ای از زمین است که خورشید از اقیانوسِ ابرها سر بر می‎آورد.
  

امروزه شب یلدا با شکوه بیشتری از قبل برپا می‌شود. اما نمی‌دانیم چرا برخی رسومی که در این شب اجرا می‌شده یا از یاد رفته اند یا اگر هم برخی هنوز آن ها را به یاد دارند، از انجامشان سرباز می‌زنند. خیلی ها فقط به گذاشتن یک میز کرسی (نه با منقل روشن)، تنقلات، هندوانه و میوه های فصل، بسنده می‌کنند و نهایتاً به خانه پدر و مادرانشان می‌روند و پس از یک همنشینی به خانه باز می‌گردند. امامجله گردشگری مان به شما می‌گوید که در مناطق مختلف ایران مراسم شب یلدا نه با شکوه تهرانی ها، کمی ساده تر، اما هنوز هم با همان شور سالیان قبل اجرا شده و به یک شب نشینی ساده خلاصه نمی‌شود. با مجله دلتا بمانید تا بدانیم،  آداب و رسوم شب یلدا  در شهر های مختلف ایران چگونه است؟

شب یلدا در گیلان

گیلانی‌ ها اعتقاد جالبی دارند که می‌گوید هر کس در شب چله هندوانه بخورد سرمای زمستان را حس نمی‌کند و در تابستان سال بعد هم احساس تشنگی نمی‌کند. در نتیجه حضور هندوانه در سفره شب یلدای آن ها اهمیت ویژه‌ای دارد، حتی بیشتر از انار.

هندوانه در گیلان تا جایی اهمیت دارد که جوان‌ ترها فال “هندانه پوس” یا همان پوست هندوانه می‌گیرند. ابتدا نیت می‌کنند، هندوانه را تقسیم می‌کنند و قسمت‌ها را پشت سرشان می‌اندازند. سپس به آن نگاه می‌کنند و از روی آن نتیجه می‌گیرند که جواب فال بد است، خوب آمده و یا خیلی خوب. یادتان باشد در سفر گردشگری تان به گیلان حتماً از جوانان بپرسید فال شب یلدا چگونه است.

 شب یلدا در  شیراز

مردم شیراز برای یلدا انجیر، قیصک و برنجک می‌خورند و معمولاً تا پاسی از شب بیدارند. آن ها هم فالی مخصوص برای شب یلدا دارند، به اسم فال کلوک. کوزه‌ ای بزرگ با دهانه گشاد را می‌آورند، یک اسکناس را درونش می‌اندازند و بعد فردی می‌آید و آن را بر می‌دارد. سپس برای وی فال حافظ می‌گیرند، از شعری که آمده می‌شود به نتیجه فال هم پی برد.

شب یلدا اصفهان

رعایت آداب و رسوم شب یلدا در اصفهان، به گونه ای است که شب چله به دو اسم “چله زری” (ماده) و”عمو چله”(نر) تقسیم می‌شود. به این معنی که شب چله اصفهانی‌ ها یک شب نیست و آن ها دو شب دور هم جمع می‌شوند. قدیمی‌ های اصفهان، رختخواب‌ هایشان را در هوای آزاد و زیرآفتاب پهن می‌کنند و با این کار به زمستان خوش آمد می‌گویند. این رسم هنوز هم به همین شکل اجرا می‌شود.

شب یلدا در قزوین

بیشتر مردم در قزوین به خانه بزرگتر ها می‌روند و معتقدندخوراکی‌ های شب یلدا شگون دارد و نوید برکت است. قدیمی ترها می‌گویند اگر پنبه‌ های لحاف بیرون بریزد برف می‌آید. (کی بریزد و چگونه را نمی‌دانیم). راستی در شب یلدا فرستادن خونچه چله از طرف داماد برای عروس بین قزوینی ها رسم است. کله قند و هفت نوع میوه مثل گلابی، خربزه، سیب، هندوانه، آجیل و … از محتویات این خنچه است.

شب یلدا در تبریز

 در آذربایجان شرقی و غربی آداب و رسوم شب یلدا در شهر های مختلف آن ها تقریباً یکی است اما در شهر تبریز، مردم هندوانه می‌خورند و معمولاً  آن را ریش سفید و بزرگ فامیل قاچ می‌کند. در حین این کار جمله‌ای را به ترکی می‌گوید با معنی: بلاها را امروز بریدیم.

نامزد ها برای هم خنچه می‌فرستند، این خنچه برای داماد ها از انار و هندوانه و پارچه و آینه و برای عروس ها از پول، شیرینی، جوراب و … تشکیل شده است. اگر اولین سال ازدواج زوج‌ های تبریزی باشد پدر عروس قبل از غروب سهم دختر و دامادش را برایشان می‌فرستد. در اینجا هم یلدا را دو شب جشن می‌گیرند، چله بزرگ و چله کوچک و معمولاً تا آخر چله کوچک خانه تکانی نمی‌کنند.

شب یلدا در همدان

در سفره شب یلدا در شهر های مختلف همدان، گردو، کشمش و مویز قرار می دهند. در این استان رسم است که فال سوزن بگیرند. دختر بچه‌ای نابالغ را می‌نشانند و او بر یک پارچه‌ نبریده و آب ندیده، سوزن می‌زند. همه دور تا دور اتاق می‌نشینند و پیر زنی به طور پیاپی هنگام سوزن زدن های دخترک، شعر می‌خوانند و مهمانان هم بنا به ترتیبی که نشسته‌اند، هر بیت شعر پیرزن را به عنوان فال خود در نظر می‌گیرند.

شب یلدا در بندرعباس

غذاهای بخصوصی برای اجرای آداب و رسوم شب یلدا در بندر عباس، تهیه می‌شود. نان رگاگ و غذایی به نام سوراغ و مهیاوه، هواری ماهی و قلیه ماهی هم از دیگر غذاهایی است که پختن آن در شب یلدا مرسوم است. به علاوه اینکه مردمان جنوب، شب را با زدن سازهای بادی و کوبه‌ای به شادی و پایکوپی دور هم می‌گذرانند.

شب یلدا در لرستان

رسم «شو اول قاره» مربوط به شب یلدای لرستان است. آن ها علاوه بر پختن غذا های خاص این شب و گرفتن فال چهل سرو، چیزی شبیه به قاشق زنی شب چهارشنبه‌ سوری را هم خانه به خانه تکرار می‌کنند. به این صورت که شال یا چادری را از پشت بام همسایه آویزان کرده تا از او آجیل یا میوه بگیرند. تا وقتی که شال، پر از میوه و آجیل و شیرینی بشود. از سویی خوردن خوراکی به اسم گندم شیره هم در لرستان مرسوم است.

شب یلدا در کرمان

در کرمان شیرینی‌ های مخصوص کرمانی مثل کماچ و کلمپه تهیه شده و همه کوچکتر ها به خانه بزرگ‌ ترها می‌روند. بازی مخصوصی هم هنگام دور هم جمع شدن انجام می‌دهند به نام «ماردوره» که در این بازی، هر کسی باید از ابتدای مهمانی نیت کرده و شیئ کوچکی مانند دکمه، سوزن و یا سکه را در ظرفی سفالی بیندازد. سپس یکی از بزرگ ترها بیتی از حافظ می‌خواند و  هر کدام از این اشیا را بر می‌دارد. این بیت، به عنوان فال آن فردی که شیئ آن خارج شده در نظر گرفته می شود.

در سفر به کشور آذربایجان، شهر باکو، همواره یکی از بهترین گزینه‌ها برای سفر است. یک مقصد گردشگری زیبا که امکان سفر زمینی هم به آن فراهم شده است. چنانچه تصمیم دارید به باکو سفر و یا دوست دارید اطلاعاتی در مورد سفر زمینی به باکو کسب کنید این مطلب برایتان عالی‌است. در غیر این صورت هم دانستن مواردی برای سفر به سرزمینی که با ایران مرز آبی و خشکی مشترک دارد، برای شما خوانندگان جالب خواهد بود. اگر هم روزی تصمیم بگیرید به صورت زمینی از مرزها بگذرید و دنیا را بگردید دانستن مواردی راجع به این نوع سفر ها برایتان یک مزیت است. پس با مجله دلتا بمانید.

چرا سفر زمینی به باکو

نزدیکی کشور آذربایجان به ایران، این کشور را به یکی از مقاصد گردشگری مورد علاقه ایرانیان هم تبدیل کرده است، و به طور خاص برای مردم شهر های شمال غربی مان که هم زبان با این کشور نیز هستند. باکو هم بزرگترین شهر آذربایجان و پایتخت این کشور است که مردم آن به زبان آذری صحبت می‌کنند. جاذبه های دیدنی زیادی دارد و باورتان نمی‌شود موزه ای با نام موزه ادبیات نظامی گنجوی هم داشته باشد. مراکز خرید دوست داشتنی دارد و خیابان نظامی آنجا برای گشت و گذار مناسب است. مکانهای گردشگری دیگری هم دارد که در مطلبی جداگانه به آن ها خواهیم پرداخت.

• شهر قدیم باکو
• دروازه مراد
• مرکز فرهنگی حیدر علی اف
• برج های شعله
• میدان فانتن
• کاخ شیروان شاه
• ونیز کوچک
• کاخ اسماعیلیه
• بلوار باکو

راهنمای سفر زمینی به باکو

سفر به باکو ویزا می خواهد

برای سفر های خارجی همانطور که می‌دانید گذرنامه لازم است. اگر ندارید باید به دفاتر پلیس + ۱۰ مراجعه کنید تا راهنمایی تان کنند و پس از انجام مراحل از یک هفته تا ده روز کاری گذرنامه برایتان پست خواهد شد.

اخذ ویزای باکو به صورت حضوری

شما باید به سفارت آذربایجان در تهران و یا کنسول‌ گری این کشور در تبریز مراجعه کنید.

آدرس سفارت در تهران: خیابان پاسداران، خیابان نیستان سوم، کوچه راستوان، پلاک ۱۶

کنسول‌گری آذربایجان در تبریز: شهر تبریز، بلوار ولیعصر، خیابان عارف

خوب است بدانید رایج‌ ترین نوع ویزای آذربایجان، ویزای توریستی است و به صورت سی روزه، با اعتبار سه ماهه صادر می‌شود و در مدت سه روز کاری به دست شما خواهد رسید.

نکته: اگر شخصی (همسر یا والدین) به عنوان همراه در گذرنامه شما ثبت شده باشد، ویزای توریستی آذربایجان برای او رایگان است.

• ویزای الکترونیکی باکو

برای گرفتن ویزای الکترونیکی به سامانه ویزای الکترونیکی جمهوری آذربایجان مراجعه و از این طریق درخواست ویزای خود را ثبت کنید.

• آژانس‌های مسافرتی

اگر قصد دارید با تور به باکو سفر کنید می‌توانید برای اخذ ویزای جمهوری آذربایجان از طریق آژانس‌ های مسافرتی نیز اقدام کنید.

مدارک مورد نیاز برای اخذ ویزای آذربایجان

• فرم تقاضای ویزا که توسط شخص متقاضی تکمیل شده باشد
• دو قطعه عکس سه در چهار رنگی با زمینه سفید
• کپی گواهی بیمه پزشکی
• فیش واریزی هزینه صدور ویزا

نکته: هزینه صدور ویزای آذربایجان با توجه به کشور محل اقامت و مدت اقامت در خاک آذربایجان متغیر است.

چطور بلیط اتوبوس باکو را تهیه کنیم؟

اگر قصد سفر با اتوبوس را دارید حتما مطلب “سفر با اتوبوس چه شرایطی دارد” را که در همین مجله منتشر کرده‌ایم بخوانید این به شما کمک می‌کند که برای سفر خود به عالی ترین شکل آماده شوید. برخی می‌گویند خرید اینترنتی بلیط در سفر زمینی به باکو گزینه مناسب ‌تری است. چراکه می‌توانید به صورت آنلاین بدون نیاز به ساعت ‌ها وقت صرف کردن برای رفتن به شرکت ‌های مسافربری بلیط خود را تهیه کنید.

در سامانه خرید بلیط اینترنتی ابتدا مبدأ و مقصد خود را وارد می‌کنید. سپس با انتخاب تاریخ مورد نظر و کلیک روی دکمه جستجو، معمولاً سرویس‌ های مسیر مشخص شده برایتان نمایش داده می‌شود که مبدأ حرکت آن ها هم از تهران است، هم از تبریز.

البته اگر تصمیم دارید برای راحتی خیال خودتان حضوری برای خرید بلیط اقدام کنید، تعاونی ‌های ترمینال غرب هم بلیط اتوبوس به مقصد باکو را می‌فروشند و با مراجعه به آن ها می توانید بلیط را تهیه کنید.

مرزهای سفر زمینی به باکو

از طریق دو مرز زمینی مشترک با جمهوری آذربایجان می‌توان وارد این کشور شد:

• مرز آستارا در گیلان
• مرز بیله‌سوار در استان اردبیل

مرز آستارا

این مرز پر رفت و آمد ترین راه برای ورود به کشور آذربایجان است. نزدیک شهر آستارا قرار دارد. فاصله مرز آستارا تا شهر باکو حدود ۳۰۰ کیلومتر است. اتوبوس از شهر های لنکران، جلیل آباد، بیله سوار، ماسالی عبور خواهد کرد.

ساعت کاری: از هشت صبح تا هشت شب

 مرز بیله‌سوار

مرز دیگری که برایتان گفتیم بیله‌سوار است. فاصله مرز بیله سوار تا باکو حدود ۲۰۰ کیلومتر است.

ساعت کاری: از نه صبح تا پنج عصر

برای رسیدن به باکو از این مرز، از شهر های بیله‌سوار و ماسالی عبور می‌کنید تا به باکو برسید.

*نکته: مدت زمانی که طول می‌کشد شما از تهران یا تبریز به باکو برسید، به زمانی بستگی دارد که شما در مرز معطل می‌شوید.

عبور از مرز ایران

در هر دو مرز مشترک ایران و جمهوری آذربایجان مسافران از اتوبوس پیاده می‌شوند و به ایستگاه بازرسی می‌روند. در آنجا بازرسی بدنی مسافران، بارها و چمدان‌ ها انجام می‌شود. که ممکن است چیزی حدود یک ساعت هم زمان ببرد.

یک ایستگاه بازرسی دیگر هم در آنسوی مرز واقع شده است که آنجا مامورین کشور آذربایجان بار دیگر این بازرسی ها را انجام می‌دهند.

*نکته:
به هیچ عنوان کالای ممنوعه همراه نداشته باشید! از قبیل سیگار، مواد مخدر، نوشیدنی‌ های الکلی، دارو، کالای خارجی به ارزش بیش از ۸۰ دلار، حیوانات خانگی. در صورت مشاهده این کالاها در مرز مامورین آن‌ها را توقیف می‌کنند و شما نمی‌توانید همراه این کالاها از مرز رد شوید. چه بسا به خودتان هم اجازه عبور ندهند.

از نظر قانون، دارو کالایی ممنوعه است و نمی‌توان آن را به خاک کشوری وارد کرد. در بیشتر مواقع با نشان دادن نسخه پزشک به مامور گمرک، شاید اجازه خروج دارو برایتان صادر ‌شود. اما به هر حال شما با شدت سخت‌گیری‌ های هر مرزی آشنا نیستید.

نکته دیگر اینکه شما اجازه حمل بار اضافی هم ندارید. وزن بار مجاز و رایگان برای هر مسافر  حدود ۲۰ کیلوگرم است. اما اگر وزن بار شما بیشتر باشد باید مبلغی را به عنوان جریمه پرداخت کنید و فقط اجازه حمل بار تا سقف ۴۰ کیلوگرم را دارید.

پول آذربایجان

واحد پول آذربایجان منات است با اسکناس‌ های رایج  ۱، ۵، ۱۰، ۲۰ ، ۵۰ و ۱۰۰ مناتی.

پیشنهاد ما برای شما این است که قبل از سفر به باکو، پولی را که تصمیم دارید در باکو خرج کنید، به منات یا به دلار تبدیل کنید.

• ابتدا پول خود را به دلار تبدیل و پس از رسیدن به باکو آن را به منات تبدیل کنید.
• به بانک ملی واقع در مرز آذربایجان و ایران مراجعه و قبل از رسیدن به باکو پول خود را به منات تبدیل کنید.

حتماً برای همه ما پیش آمده و خواهد آمد که بخواهیم سفری برویم که وسیله نقلیه مان اتوبوس باشد. مثلاً سفر زمینی به ارمنستان یا قشم و یا هر جای دیگر که اتفاقاً هم طولانی است. خوبمجله گردشگری ما در این زمینه هم می تواند به شما کمک کند تا سفر دلپذیری را داشته باشید. مثلاً وسایل مورد نیاز سفر با اتوبوس را بردارید؛ چه کنید که به شما خوش بگذرد و یا در سفر با اتوبوس حوصله تان سر نرود. خوب پس با مجله دلتا همراه شوید تا بتوانید سفرتان را خاطره انگیز کند.

وسایل مورد نیاز سفر با اتوبوس

• لوازم شخصی را بردارید
  

  حتماً می‌دانید باید لوازم شخصی لازم را برای سفر بردارید اما غیر از آنچه در ساک دستی خود دارید، برای یک خواب راحت تر می‌توانید یک بالش گردنی مناسب هم ببرید. وسایل نقلیه عمومی درشب باید چراغ های داخل را روشن بگذارند، پس برداشتن یک چشم بند هم ایده خوبی است. عینک آفتابی و کرم ضد آفتاب برای مواردی که نور روز از پنجره اتوبوس می تابد احتیاج است.
  

• مدارک سفر را فراموش نکنید

  مدارک شناسایی مهمترین ملزومات سفر است. البته به نوع سفر شما بستگی دارد اما مدارکی مانند کارت شناسایی، گذرنامه، بلیط سفر، کارت های اعتباری، دفترچه بیمه، بیمه نامه مسافرتی می تواند از مهمترین ها باشد.

• تجهیزات الکترونیک را همراه ببرید

  هیچگاه بی خبر جایی نروید مخصوصاً مسافرت های طولانی. اگر قرار است به سفر بروید که عزیزانتان ممکن است برایتان نگران شوند پس باید حتماً آن ها را از وضعیت و موقعیت خود آگاه کنید. مخصوصاً اگر از معتادان به سفر باشید. پس از مزیت های وسایل الکترونیک استفاده کنید، آن ها را همراه خود ببرید مثل لپ تاپ، تبلت، پیجر و تلفن همراه و علی الخصوص شارژر آن ها.

• پوشیدنی های مناسب را بردارید

  حتماً برای داخل اتوبوس لباس راحت ببرید. متناسب با فصل آن ها را انتخاب کنید. کفش های راحتی هم برای استراحتگاه های بین راه مناسب است.

  

• لوازم بهداشتی همراه ببرید

  در سفر برای بهداشت اهمیت ویژه ای قائل شوید و هرگز لوازم بهداشتی تان را جا نگذارید. مسواک، نخ دندان، خمیر دندان، حوله شخصی، ژل شستشو، دستمال کاغذی، دستمال مرطوب، صابون مایع و چیزهای دیگری که خودتان برای رعایت بهداشت از آن ها استفاده می کنید را اول داخل کیف دستی تان بگذارید.

• با پزشک خود مشورت کنید

  ممکن است بر حسب ضرورت نتوانید به هنگام بیماری سفر با اتوبوس خود را لغو کنید. پس در این صورت دارو و لوازم مورد نیاز خود را همراه ببرید و حتماً با پزشک خود در خصوص انجام سفر مشورت کنید. اگر هم بیمار نیستید بهتر است قرص ضد تهوع، مسکن و چند قطعه چسب زخم با خود بردارید.

• به فکر خوراک باشید

  اگر سفر شما طولانی است پس گرسنه و تشنه خواهید شد. آب معدنی و ساندویچ های میان وعده کوچک پیشنهاد خوبی است. اگر همراه با کودکان هستید بهتر است حتماً کمی خوراکی دیگر هم به همراه خود ببرید و یا میوه بردارید.

چطور در سفر با اتوبوس خوش بگذارنیم؟

• با دیگران ارتباط برقرار کنید

  اولین کسی که می‌تواند هم صحبت شما در سفرتان باشد، نفر کناری شمااست. صحبت کردن با بغل دستی‌تان اگر چیزی به شما اضافه نکند قطعاً چیزی هم از شما کم نخواهد کرد. بد هم نیست، امتحان کنید، ممکن است اتفاقاً با تجربه باشد و کلی هم از او معلومات بگیرید. به علاوه گاهی پیش می‌آید یک رابطه دوستی محکم هم بین شما برقرار می‌شود.
  

• کتاب و مجله بخوانید
  

  سوال: اگر فردی که کنار شما نشسته تمایل برقراری ارتباط با شما را نداشته باشد چه؟ در این صورت یار مهربان همیشه همراه شما هست. کتاب بهترین دوست و یا حتی همسفر خوبی است. خوب برای اینکه در سفر با اتوبوس به شما خوش بگذرد، می توانید کتاب یا مجله مورد علاقه خود را همراه خود ببرید. مطالعه حتی راهی برای سپری کردن زمان هم هست.

• با تلفن همراه خود بازی کنید

  یکی از وسایلی که همیشه باعث وقت گذرانی‌است، چه در سفر با اتوبوس چه قطار و هواپیما حتی، بازی کردن با تلفن همراه یا تبلت است. گیم های تلفن همراه، می‌تواند بسیار هیجان انگیز باشد. اینجا دیگر خانواده و یا دوستان نیستند که بگویند: «یه دقیقه اون گوشی رو بذار کنار» پس حتماً قبل از سفر بازی‌ های مورد علاقه‌ تان را داخل تلفن همراهتان بریزید و در مسیر حسابی رکورد جدید ثبت کنید.

• در اتوبوس بخوابید

  یکی از لحظات شگفت انگیز سفر با اتوبوس خوابیدن در هنگام سفر است. وقتی سرتان را به شیشه تکیه می دهید، چشمانتان سنگین می شود و پس از چندی از صدای خرناس خود از خواب می پرید در حالی که دهانتان از خستگی باز مانده‌است. من مطمئنم که بارها این اتفاق برایتان افتاده است.
  هرچند خوابیدن در اتوبوس یکی از موضوعاتی است که ممکن است برای همه راحت نباشد. برای همین است که گفتیم بالش گردنی مناسب همراه خود بردارید. همچنین برای آزار ندیدین از نور، چشم بند هم کار ساز است. دور گردنی‌ های طبی هم برای شمایی که با تکیه دادن به شیشه می‌خوابید مناسب است.
  

• از مسیر لذت ببرید

  هرچند این آخرین نکته ای است که برایتان می‌شماریم اما از نظرم اساسی ترین رکن سفر با اتوبوس یا هر وسیله نقلیه دیگر ولو پاهایمان باشد، لذت بردن از مسیر سفر است. فرقی هم نمی‌کند از بین طبیعتی بکر می‌گذرد، یا از کنار رودخانه است و یا یک کویر با رمل های کوتاه و بلند. به هر حال مناظری است که در آن لحظه مقابل چشمان شما قرار گرفته و دیگران از داشتن آن ها بی‌نصیبند. پس تا آنجا که می‌توانید از میسرتان لذت ببرید، عکس بگیرید، ویدئویی از مناظر دیدنی ضبط کنید و یا اگر هیچ یک را انجام ندادید به طبیعت لبخند بزنید.

حرف آخر

اگر جای شما بودم، از استراحت گاه های بین راه نهایت استفاده را می‌کردم. پا برهنه روی شن های داغ کویر قدمی می‌زدم. دستانم را در خنکای رودخانه می‌شستم و یا هنگامی که از دل طبیعت می‌گذشتم، گوشم را روی تنه درختی کهنسال می‌گذاشتم تا ببینم چه دارد که از دوران زندگی اش در گوش جانم زمزمه کند.